Chciałabym pojechać w Bieszczady, przeczytać zdobytą niedawno książkę Hłaski, obejrzeć filmy Wajdy, nauczyć się kolejnych phrasal verbs, powrócić do ćwiczeń gry na pianinie. Chciałabym. Jest tylko jeden problem. Czas, który przelatuje mi przez palce, choć desperacko próbuję go łapać i wykorzystywać w jak najlepszy sposób. Szkoda tylko, że tak rzadko mi się to udaje.

Pewnie uznasz, że jestem dziwna i niedzisiejsza, ale ja naprawdę cieszę się, że wracam do szkoły. Już tydzień przed rozpoczęciem roku szkolnego od wszystkich moich znajomych i przyjaciół słyszę lamenty, żale i wyrazy wewnętrznego bólu, że trzeba wrócić do mordoru. A ja wtedy z uśmiechem odpowiadam, że bardzo lubię ten mordor.

Ostatnio nie pisałam, bo nie miałam weny. Głowa dudniła od pomysłów, od ogólnych koncepcji, ale nie umiałam zebrać myśli. Kiedy usiadłam do komputera i zaczęłam pisać, po chwili wszystko kasowałam, bo czułam, że to tylko słowa, takie miałkie, nijakie, a przede wszystkim nie moje. Nienawidzę bylejakości, dlatego wolałam wszystko wrzucić do kosza niż dzielić się z Tobą czymś z czego nie jestem zadowolona. Nie będę wciskać…

Poniedziałkowy poranek. Promyki słońca delikatnie przebijają się przez czarno-białe zasłonki. Wstaję i idę do kuchni. Gotuję jajka i kroję awokado. Siadam na balkonie i jem w ciszy delektując się piękną pogodą. Patrzę na zegarek i… mam 15 minut do wyjścia. Otwieram szafę i jestem w d…. Nie wiem w co mam się ubrać. Wszystkiego jest za dużo. Nic do siebie nie pasuje. – Jeszcze ponad rok temu…